Hz. Muhammed'in (s.a.s.) Yetimlerle İlişkisi

---

Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Bursa Uludağ Üniversitesi, SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2021

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: FUAT ŞAKA

Danışman: İlhami Oruçoğlu

Özet:

Cahiliye Döneminde meydana gelen kabile savaşlarıyla birlikte uzun yıllar süren kan davalarında çok sayıda çocuk yetim kalmıştır. Bu dönemde özellikle Arabistan yarımadasında kız çocuklarına, kimsesiz çocuklara ve yetimlere miras hakkı tanınmaz, ailelerinden kalan mal kendilerine verilmezdi. Aynı zamanda toplum içerisinde yetimlere değer verilmez ve mağdur edilirlerdi. İslâmiyet’in gelmesiyle birlikte yetimlerle ilgili pek çok kötü muamele düzeltilmiştir. Nitekim Kur’ân-ı Kerim’de yetimler hakkında yaklaşık yirmi iki ayet nazil olmuş ve yetimlere iyi davranılması emredilmiştir.

Mekke devrinin ilk günlerinde nazil olan bir ayette Allahü Teâlâ, Hz. Peygamber’e (s.a.s.) hitaben: “Rabbin seni yetim bulup da barındırmadı mı?” ayetiyle elçisinin yalnız olmadığını bildirmiş ve devamında yetimlerin üzülmemesine dair tembihte bulunmuştur. Hz. Peygamber de (s.a.s.) yetim büyümüş bir Peygamber olarak ömrünün sonuna kadar yetimlere iyi davranmış ve pek çok yetimi evinde barındırmıştır. Bunlar arasında üvey çocukları, yetim kalmış çocuklar ve kimsesiz çocuklar bulunmaktaydı.

Kur’ân-ı Kerim’de yetimlere dair temel prensipler getirilmiş, Hz. Peygamber de (s.a.s.) bu prensipler çerçevesinde yetimlere yönelik pek çok tavsiyede bulunmuştur. Hz. Peygamber’in (s.a.s.) yetimler hususunda Sahâbesine ve Müslümanlara tavsiye ettiği konular arasında, yetimlere kötü davranılmaması, onlara sahip çıkılması, muhtaç durumdaki yetimlerin bakımının üstlenilmesi, onların maddi bakımdan desteklenerek hayat şartlarının düzeltilmesi gibi pek çok ölçü bulunmaktaydı.