Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Bursa Uludağ Üniversitesi, SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ, İktisat, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2018
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Ali İlhan
Danışman: Metin Özdemir
Özet:Great Moderation dönemine ait politika çerçevesinin, küresel finansal krizin ardından makro-finansal dengesizliklerle mücadelede yetersiz kaldığının açık bir şekilde ortaya çıkması, politika otoritelerini alternatif politika arayışlarına yöneltmiştir. Sistemik riskleri ve bunların yol açabileceği olumsuz dışsallıkları kontrol altına almak, muhtemel şoklara karşı finansal sistemin direncini güçlendirmek ve diğer iktisat politikalarının etkinliğini arttırmak amacıyla yeni bir politika alanı olarak tanımlanan makro ihtiyati politika çerçevesi, kriz sonrası dönemde uygulanan politikaların merkezinde yer almıştır. Bununla birlikte, gelişmiş ülkelerin krizden çıkmak amacıyla uyguladıkları genişlemeci para politikaları ile oluşan küresel finansal döngünün beraberinde getirdiği politika açmazları, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde makro ihtiyati politikaya daha fazla ihtiyaç duyulmasına neden olmuştur. Bu doğrultuda, kısa vadeli sermaye girişlerini yavaşlatmak ve kredi büyüme hızını kontrol almak amacıyla finansal istikrar hedefinin fiyat istikrarı hedefi ile aynı düzeye getirildiği ve para politikası ile makro ihtiyati politikanın birlikte yürütüldüğü yeni politika bileşimi Kasım 2010'dan itibaren TCMB tarafından uygulanmaya başlanmıştır. Bu bağlamda tezimizin amacı, Türkiye'de finansal istikrarı sağlamaya yönelik makro ihtiyati politikaların etkinliğini araştırmaktır. Bu çerçevede; küresel finansal kriz sonrası uygulamaya konulan makro ihtiyati politika teorik olarak incelenmiş ve Türkiye ekonomisindeki makro ihtiyati politika uygulamaları değerlendirilerek makro ihtiyati politika duruşunun, yeni politika bileşiminin ara hedeflerinden biri olan kredi büyümesi üzerindeki etkisi ampirik olarak analiz edilmiştir. Bu amaçla, Türkiye için oluşturulan makro ihtiyati politika endeksi ile reel toplam kredi büyümesi arasındaki ilişki 2010:11-2017:12 dönemini kapsayacak şekilde Johansen, Mosconi ve Nielsen (2000) yapısal kırılmalı koentegrasyon yaklaşımı kullanılarak tahmin edilmiştir. Ampirik bulgulara göre Türkiye'de makro ihtiyati politika uygulamalarının, uzun dönemde kredi büyümesini sınırlayıcı etkisinin bulunduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte, söz konusu etkinin makro ihtiyati politika duruşunun sıkılaştırma derecesinin arttırılmasının ardından ortaya çıktığı görülmüştür.