Sıçanlarda uzun süreli iskemi-reperfüzyon modelinde N-asetil sistein ve trimetazidin'in S100b, oksidatif stres ve apoptozis üzerindeki etkisi


Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Bursa Uludağ Üniversitesi, SAĞLIK BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2013

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Tunay Şentürk

Danışman: SİNAN ÇAVUN

Özet:

Miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarının etyolojisinde reaktif oksijen radikalleri önemli rol oynar. İskemi reperfüzyona bağlı kardiyak miyosit ölümü kabaca nekroz ve apoptosis olarak sınıflandırılmıştır. İnfarkt gelişmiş miyokardda erken dönemdeki başlıca ölüm şekli apoptozistir. Bu çalışmanın amacı, sıçanlarda miyokardiyal iskemi reperfüzyon modelinde Nasetil sistein ve trimetazidinin tek başına ya da kombinasyonunun oksidatif stres, infarkt alanı ve apoptozis üzerindeki üzerindeki etkisinin incelenmesiydi. Miyokard iskemisi, sol ön inen koroner arter ligasyonu ile gerçekleştirildi. İskemik periyodun ortasında tuzlu su (1 ml/kg) veya NAS (50, 150 mg/kg) TMZ (3, 5 mg/kg) intravenöz yolla uygulandı. Sıçanlarda deney boyunca kardiyovasküler parametreler kaydedildi. Reperfüzyon döneminden sonra sıçanların kalpleri çıkarıldı, apoptosis ve nekroz incelemeleri için boyama yapıldı. İnfarkt büyüklüğü, infarkt alanının risk alanına oranlanmasıyla değerlendirildi. Apoptozis aktivasyonu, kaspaz 3 ve TUNEL yöntemleriyle değerlendirildi. Serum M30, M65, S100b ve malondialdehid ölçümleri için sıçanlardan kan örnekleri alındı. Hem TMZ, hemde NAS’in, tuzlu su grubuna göre oksidatif stresi ve infarkt alanını anlamlı olarak azalttığı saptandı (p<0.001). Bunun yanında TMZ’in her iki dozunda, NAS’e göre oksidatif stres (p<0.05) ve infarkt alanında daha belirgin azalmaya neden olduğu izlendi (p<0.001). Ayrıca, NAS ve TMZ’in benzer şekilde apoptotik aktivitede azalmaya neden olduğu, NAS ve TMZ kombinasyonunun apoptotik aktiviteyi, sadece TMZ kullanan gruplara göre daha anlamlı şekilde azalttığı izlendi (p<0.05). Çalışma grupları arasında, serum S100B düzeyleri ile apoptozis belirteci olan serum M30, M65 düzeylerinde ise arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Çalışmanın sonuçları sıçanlarda uzun süreli iskemi reperfüzyon modelinde İV yolla verilen NAS ve TMZ’in oksidatif stresi azalttığı ve apoptotik aktiviteyi azalttığını göstermiştir. Apoptotik aktivitedeki en belirgin azalma NAS ve TMZ’in birlikte verildiği grupta izlenmiştir. Miyokardiyal reperfüzyonu sağlamaya yönelik mekanik girişimler yanında farklı III noktaları hedefleyen hücre koruyucu ajanların kullanımı reperfüzyon hasarının, reperfüzyona bağlı morbiditenin azaltılmasına yarar sağlayabilir.