Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Bursa Uludağ Üniversitesi, ZİRAAT FAKÜLTESİ, GIDA MÜHENDİSLİĞİ, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 1999
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: CANAN ECE TAMER
Danışman: Ömer Utku Çopur
Özet:Bu çalışmada; reçel üretiminde ortaya çıkan hammadde sorununa çözüm bulmak ve taze kayısılardan yapılan reçel üretimine alternatif geliştirmek amacıyla, dondurulmuş ve kurutulmuş kayısılardan da reçel üretimi yapılmıştır. Bu uygulamalarla aynı zamanda üretim sezonunun genişletilmesi yanında, hammadde bazında en uygun üretim yönteminin ve katkı maddesinin saptanması amaçlanmıştır. Taze ve dondurulmuş kayısıların reçele işlenişinde 4 farklı yöntem uygulanmıştır. Taze kayısılardan güneşte kurutulmuş kayısılar ile piyasadan satm alman kuru kayısılar, bir gece suda bekletilip bünyelerine yeniden su kazandırıldıktan sonra reçel üretiminde kullanılmıştır. Tüm meyveler, kütle denkliği hesaplarına göre belirlenen ortak bir reçeteye göre reçele işlenmiş; üretilen reçeller 100°C'de 5 dakika süreyle pastörize edilip, soğutulmuştur. Örneklerin HMF içerikleri taze kayısılardan üretilen reçellerde 26.29-81.69 mg/kg; dondurulmuş kayısılardan üretilen reçellerde 76.18-174.43 mg/kg arasında, güneşte kurutulmuş kayısılardan üretilen reçellerde 89.79 mg/kg, piyasadan satın alınan kuru kayısılardan üretilen reçellerde ise 62.55 mg/kg olarak saptanmıştır. En düşük HMF içeren örnek, taze kayısıların şekere yatırılması yöntemiyle üretilen reçel örneğidir. Taze ve dondurulmuş kayısılardan reçel üretiminde ortaya çıkan meyve eti dağılmalarını önlemek amacıyla, şuruba CaCb ilavesinin ve kayısıların Ca(OH)2 çözeltisinde tutulmalarının beklenen sonucu verdiği saptanmıştır. Bu iki katkı maddesi karşılaştırıldığında ise, özellikle işletme bazındaki uygulama kolaylığı nedeniyle CaCk ilavesinin daha elverişli olduğu kanısına varılmıştır.