İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersinin problem ve beklentileri -ilköğretim 8.sınıf öğrencileri üzerine yapılmış bir çalışma-


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Uludağ Üniversitesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2008

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: FATİH GÜNGÖR

Danışman: MEHMET EMİN AY

Özet:

Din eğitimi, insanın yaratılışında olan dini duygu ve yetenekleri yönlendirmek suretiyle ve genel eğitim kurallarını uygulayarak, ona dini bilgiler kazandırmak ve kazandıklarıyla istenilen davranışların ortaya çıkmasına katkıda bulunmak için yapılan etkinliklerdir. İdeal din eğitiminin nihai hedefi, çocuğun kendisini yaratan, büyüten, besleyen ve terbiye eden Rabbini bilmesidir. Ev, okul ve toplum hep beraber bu hedefe ulaşması için çocuğa yardımcı olmalıdır. Bu yardım sırasında çocuğa öğretilmek istenen konunun onun gelişim çağına uygun olup olmadığı göz önüne alınmalı ve en uygun metot seçilmelidir. İlköğretim çağı din eğitimi için son derece önemli bir çağdır. Bu nedenle bu dönemde verilen din eğitiminin planlanması, din eğitiminin içeriği, kullanılan yöntemler, öğretmenin tutum ve davranışları ihmal edilemeyecek kadar önemlidir. Din eğitimi verilirken okulun imkânları, öğretmenin kullandığı metotlar ve öğretmenin şahsiyeti çocuğun dini değerleri almasında ve davranış haline getirmesinde titizlikle hareket edilmesi gereken husustur. Öğretmenin yanlış tutumu, ders kitaplarının çocuğun ilgisini çekmemesi, öğretmenin çocuğa uygun yöntemi kullanmaması, okuldaki öğretim ortamının yetersizliği, ailedeki dini değerlere ilgisizlik veya yanlış bilgi din eğitimi açısından olumsuz sonuçlar doğurabilir. Olumsuzlukların önüne geçebilmek ve istenilen hedeflere ulaşılabilmek için din eğitimi sürecinde saydığımız bu unsurlara son derece dikkat etmek gerekir. Din eğitim-öğretimi okullarda, devletin gözetim ve denetiminde, planlı olarak, pedagojik formasyon almış, alanına hâkim öğretmenler tarafından verilmelidir.