Dora, Bursa, 2014
Uluslararası İlişkiler alanındaki teorik tartışmalar oldukça dinamik bir özelliğe sahiptir. Yeni ortaya çıkan gelişmeler, bir taraftan mevcut teorilerin varsayımlarını test etme imkânı sağlarken, diğer taraftan bu gelişmeler karşısında açıklama gücünü kaybeden teori ve varsayımların ya yeni varsayımlarla güçlendirilerek yeniden ilerlemeci/işlevsel bir araştırma programı ve teori haline getirilmesine ya da terk edilerek onların yerini yeni teori ve paradigmaların almasına yol açmaktadır. Nitekim Soğuk Savaş sonrası gelişmeler geleneksel/pozitivist teorilerin açıklama güçlerini zayıflatırken, postmodern teorilere olan gereksinimi arttırmıştır. Bu bağlamda eleştirel teoriler olarak da bilinen ve temel özellikleri sosyal, normatif, inşacı, reflektivist ve fikirsel olan bu teorilerin bir cazibe oluşturdukları ve son dönem olayları ve politikaları analiz ederken sıkça başvuruldukları görülmektedir. Modernist/pozitivist/rasyonalist teoriler maddi ve nesnel ontolojiye dayanırken bunlar maddi olmayan öznel ontolojiye dayanmaktadırlar. Bu yaklaşımların bir başka ortak özellikleri mevcut yapıları ve iktidar ilişkilerini sorgulamaları ve dönüştürmeye çalışmalarıdır. İlk cildini «Uluslararası İlişkilerde Postmodern Analizler 1» olarak yayınladığımız bu çalışmanın ikincisine «Postmodern Uluslararası İlişkiler Teorileri 2» demeyi uygun gördük. Herbiri kendi alanında uzman akademisyenlerce kaleme alınan makalelerden oluşan elinizdeki kitabın bu alandaki tartışmalara yeni perspektifler katacağını ve uluslararası ilişkilerde eleştirel yaklaşımlar konusundaki eksikliği bir ölçüde gidereceğini umuyoruz. Çalışma akademik ve bilimsel kaygılardan ödün vermeden hazırlanmış olmakla beraber, genel okuyucunun da rahatlıkla anlayacağı bir dille yazılmıştır.