Research Information System
Türk Nöroşirurji Derneği 34. Bilimsel Kongresi, Bursa, Turkey, 30 September - 03 October 2021, vol.31, no.23, pp.12-13
İntervertebral disk, fasetler, posterior longitudinal ligament ve ligamentum flavum dejenerasyonu ile posterior longitudinal ligaman osifikasyonuna sekonder servikal spondiloz geri dönüşümsüz nörolojik hasara yol açabilen servikal miyelopatinin en sık sebebidir (1). Tek seviye servikal spondilotik miyelopatide (SSM) anterior servikal dekompresyon ve füzyon altın standart tedavi olsa da çoklu seviye tutulumu olan hastalarda yaklaşım şekli tartışmalıdır. Çoklu seviye anterior yaklaşım; psödoartroz, füzyon materyali malpozisyonu, komşu segment dejenerasyonu ve nörolojik kötüleşme gibi riskler içermektedir (2). Çoklu seviye posterior yaklaşımlar ise enstrümantasyon uygulanmadığında instabilite, kifoz, aksiyal ağrı, nörolojik kötüleşme, C5 kök paralizisi gibi riskler içermektedir. Çoklu seviye laminektomi ve lateral mass vida fiksasyonu ile stabilite sağlanarak; kifoz gelişimi ve osteofit oluşumu engellip komşu segment dejenerasyonu önlenebilir (3). Amacımız kliniğimizde posterior dekompresyon ve lateral mass fiksasyon uygulanan SSM vakalarını tartışmaktır.