Glisemik kontrolü iyi olmayan tip 1 diyabetli çocuklarda ödüllendirmenin etkisi: Psikososyal bir yaklaşım


Creative Commons License

Sağlam H., Semerci T., Harmancı R., Tarım Ö. F.

Bursa Devlet Hastanesi Bülteni, cilt.19, sa.1, ss.7-10, 2004 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 19 Sayı: 1
  • Basım Tarihi: 2004
  • Dergi Adı: Bursa Devlet Hastanesi Bülteni
  • Derginin Tarandığı İndeksler: TR DİZİN (ULAKBİM)
  • Sayfa Sayıları: ss.7-10
  • Bursa Uludağ Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Adolesan dönemindeki tip 1 diyabetli çocuklarda iyi bir metabolik kontrol sağlamak genellikle çok zordur. Bu sorunun üstesinden gelmek için çeşitli psikososyal yaklaşımlar önerilmiştir. Daha çok eğitim ve sosyal amaçlı olan diyabet kamplarının, cocuklardaki diyabet bakımını iyileştirdikleri bildirilmiştir. Bu çalışma, çocuklarda daha iyi bir diyabet bakımı sağlayabilmede, ödüllendirmenin etkisini araştırmak amacıyla planlandı. Bu amaçla diyabet polikliniğimizde takip edilen tüm diyabetli hastalara 1 yıllık bir dönem içerisinde metabolik kontrollerini iyileştirdikleri ya da iyi metabolik kontrollerini devam ettirdikleri taktirde sürpriz bir hediyeyle ödüllendirilecekleri bildirildi. Ödüllendirme öncesi ve sonrasındaki ortalama HbAIc ölçümleri, günlük insulin dozajları ve hipoglisemi epizodu sayıları kaydedildi. Bu dönem içerisinde daha önceden metabolik kontrolü kötü olan toplam 23 çocuk (%53) iyi bir metabolik kontrol elde ettiler. Bu hastaların ortalama HbAIc konsantrasyonu %9.97±J.74'ten %6.29±0.92'ye (p<0.0001); ortalama günlük insülin dozları 0.79+0.24 ILJIkg'dan 0.72+0.22 IUIkg'a (p<0.05) düştü. Bu sonuçlar ödüllendirici bir psikososyal yaklaşımın tip 1 diyabet hastalarında metabolik kontrolü iyileştirebileceğini, diğer bir deyişle arzu edilen bir diyabet bakımı ortaya koyabilmede oldukça yararlı olabileceğini göstermektedir.

ood metabolic control is often very difficult to establish in children with type 1 diabetes mellitus especially during adolescence. A number of psychosocial approaches have been proposed to overcome this problem. Diabetic camps with primarily educational and social purposes are reported to be effective for better diabetic care in children. This study was planed to investigate the effect of rewarding on achieving a good metabolic control in children. Over a period of one year, all diabetic children followed-up in our outpatient diabetic clinic were informed that if they could achieve a good metabolic control or if they continue on a good control, they would be rewarded with a surprise gift. Mean HbAIc measurements, daily insulin dosages and the number of symptomatic hypoglycemia episodes before and after rewarding were recorded. A total of 23 children (53%) achieved good metabolic control. Mean HbAIc concentration dropped from 9.97+1.74% to 6.26+0.92% (p<0.0001), mean daily insulin dosage dropped from 0.79+0.24 IU/kg to 0.72±0.22 IUI kg (p<0.05). In conclusion, a rewarding psychosocial approach may be very useful to establish a desired diabetic care that would surely contribute to a better long-term outcome. Rewarding may be used to improve the quality of care in diabetic children.