Brüksel I bis Tüzüğü Uyarınca Yetki Anlaşmalarının Geçerliliğ

Creative Commons License

Özgenç Z.

MİLLETLERARASI HUKUK VE MİLLETLERARASI ÖZEL HUKUK BÜLTENİ, cilt.37, sa.2, ss.641-669, 2017 (Hakemli Dergi)

Özet

10 Ocak 2015 tarihinde yürürlüğe giren 1215/2012 sayılı Brüksel I bis Tüzüğü, Brüksel I Tüzüğü’nde yetki anlaşmalarının etkinliğinin arttırılması amacıyla önemli değişiklikler getirmiştir. Ayrıca söz konusu değişiklikler ile Yetki Anlaşmalarına İlişkin La Haye Konvansiyonu ile Brüksel I bis Tüzüğü’nün uyumlaştırılması da amaçlanmıştır. Bu gaye ile Brüksel I bis Tüzüğü’nün uygulanabilmesi için yetki anlaşmalarının taraflarından en az birinin üye devletlerde ikâmet etme şartı kaldırılmıştır. Ayrıca yetki anlaşmasının maddi geçerliliğine seçilen üye devlet mahkemesinin ya da mahkemelerinin hukukunun, kanunlar ihtilafı kuralları da dâhil olmak üzere, uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Çalışmamız kapsamında ise Brüksel I bis Tüzüğü kapsamında yetki anlaşmalarının geçerlilik şartların Avrupa Birliği Adalet Divanı kararları doğrultusunda incelenecektir. 

Brussels I bis Regulation (EU) no 1215/2012, entered into force in January 2015, made significant significant amendments in order to improve the efficacy of jurisdiction agreements on Brussels I Regulation. With this amendments, it is aimed to harmonise with La Haye Convention on Choice of Court Agreement. For that purpose, residence clause of parties has been removed for implementing of article 25 of the Brussel I bis Regulation. Beside, this article regulates that court or courts shall have jurisdiction, unless jurisdiction agreements are null and void as to its substantive validity under the law of that Member State including choice of law rules thereof. Hereby, the object of this article is to examine the validity of jurisdiction agreements in accordance with the Court of Justice of The European Union, within the scope of The Recast Brussels I Regulation.