Künt Toraks Travmasında Metı̇lprednı̇zolon ve N-Asetı̇lsı̇steı̇n’ı̇n Etkı̇nlı̇ğı̇nı̇n Araştırılması


Salcı H., Öztürk Nazlıoğlu H., Özyener F.

XVIII. Ulusal ve IV. Uluslararası Veteriner Cerrahi Kongresi, Antalya, Türkiye, 27 - 30 Ekim 2024, ss.15-16

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Antalya
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.15-16
  • Bursa Uludağ Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu çalışmada, künt toraks travması (KTT) oluşturulan sıçanların tedavisinde metilprednizolon ve N-asetilsistein’in etkinliğini kan ve doku örnekleri inceleyerek araştırıldı. Sıçanlar (n=24) 4 gruba (n=6) ayrıldı. Grup 1’de (GR1) sadece KTT yapıldı. KTT sonrası GR2’de metilprednizolon; GR3’te N-asetilsistein ve GR4’te metilprednizolon + N-asetilsistein tedavisi uygulandı. KTT öncesi ve sonrası 120. dakikada tüm grupların; 7 günlük tedavi sonrası tedavi gruplarının arteriyel kan gazları, plazma biyobelirteçleri ve sürfaktan (SF) analizleri yapıldı. Sakrifikasyon sonrası akciğer doku histopatalojisi incelendi. Tüm verilere istatistik uygulandı. KTT sonrası tüm gruplarda SpO2 düşüktü. GR1’de sadece pCO2’de anlamlı bir yükselme saptandı (p=0,017). IL-6, KTT sonrası tüm gruplarda yükselirken, tedavi sonrası sadece GR4’te istatistiksel anlamlı olmayan azalma gösterdi. Tedavi sonrası tüm gruplarda yükselen IL-8’in gruplar arası karşılaştırmasında da anlamlı fark saptandı (p=0,037). D-Dimer düzeyi, KTT sonrası GR1 ve GR4’te, tedavi sonrasında da GR2 ve GR4’te yüksekti. D-Dimer için ölçüm zamanları yönünden tedavi sonrası GR2 ve GR3 arasında anlamlı fark görüldü (p=0,015). VEGF’te, KTT sonrası tüm gruplarda, tedavi sonrası ise sadece GR3’te anlamlı olmayan bir yükselme saptandı. SF-A KTT sonrası GR1’de, SF-B tedavi sonrası tüm gruplarda yüksek; SF-C, GR1’e göre tüm tedavi gruplarında düşük; SF-D, GR1’e göre GR3’te daha düşük bulundu. SF düzeylerinin genel karşılaştırmasında sadece SF-C düzeyinde anlamlı fark vardı (p=0,039). Alveol parçalanması GR1 ile GR4 (p=0,028), mononükleer hücre infiltrasyonu GR1 ile GR3 ve GR4 (p=0,007) arasında anlamlı fark gösterdi. Sonuç olarak, KTT tedavisinde metilprednizolon etkinliğinin N-asetilsisteine göre daha yüksek olduğu, her ikisinin birlikte kullanılmasında belirgin bir fark oluşmadığı gözlenmiştir.