Dîvân Grubu’nun Modern Arap Edebiyatı’ndaki Önemi


Zor S.

II. Uluslararası Kapadokya Sosyal Bilimler Öğrenci Kongresi, Nevşehir, Türkiye, 16 - 18 Aralık 2020, cilt.2, sa.26, ss.503-506

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Cilt numarası: 2
  • Basıldığı Şehir: Nevşehir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.503-506
  • Bursa Uludağ Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Fransızların 1798 yılında Mısır’ı işgali neticesinde başlarda bilimde ve teknolojide görülen modernleşme hareketi daha sonra edebiyatı da içerisine almıştır. Edebiyat alanında bu harekete edebi ekoller ve gruplar öncülük etmiştir. Bu ekollerden biri de Dîvân Grubudur. Dolayısıyla bu çalışmada Arap Edebiyatı içerisinde İngiliz edebiyatından etkilenen ve Arap şiirine özellikle şiirin biçim ve içeriğinde bulunması gereken unsurlarla ilgili özgün katkılarda bulunan Dîvân Grubu’nun önemi ortaya çıkarılacaktır. 18. yüzyıl öncesi Arap Edebiyatı’nın geri kalmışlığına çözüm olarak bir yaklaşım benimseme konusunda bazı ekol ve gruplar şiirde olmasını istedikleri bir değişimle birlikte kalkınmanın sağlanacağına inanmışlardır. Abdurrahman Şükrî (1886- 1958), Abbâs Mahmûd Akkâd (1889-1963), İbrâhim Abdülkâdir el-Mâzinî (1889-1949) tarafından inşa edilen ve başlarda İngiliz Ekolü adıyla tanınan Dîvân Grubu, Mahmud Sâmi el-Bârûdî’nin temsil ettiği Neoklasik akıma tepki olarak ortaya çıkan bir gruptur. Grubun kurucuları, şiirin biçimine yönelik yaptıkları değerlendirmeleri sonucunda klasik Arap şiirinin her bir beytinin farklı manalar taşıdığından dolayı anlamsal bütünlüğe sahip olmadığını, bu yüzden şiirin her bir beytini şiirin bütününe adapte edecek bağlamlar aracılığıyla kurulacak organik-konu birliğinin gerekli olduğu; şiirde vezin ve kafiyenin tamamen kaldırılması gerektiğini savunanların aksine klasik Arap Edebiyatı’ndan farklı olarak şiirde tek vezin ve kafiyenin yerine birden çok vezin ve kafiyenin olması gerektiği kanaatine varmışlardır. Dolayısıyla Dîvân Grubu, şiiri asıl maksadından uzaklaştıracak siyasî ve sosyal konulardan arındırma düşüncesine girmiş, romantizm akımının benimsenmesini hedefleri arasına almıştır. Grubun şiirin içeriğine yönelik yaptıkları değerlendirme sonucunda ise nazımlı biçimde kaleme alınan edebi metnin şiir olarak kabul edilebilmesi için duygu, hayal, sezgi ve zevki selim gibi kriterler öne sürmüşlerdir. Sonuç olarak, Dîvân Grubu gibi bir ekol sayesinde şiir insanın duygularının ifade aracı olarak Arap Edebiyatında yeni modern kalıplarla karşımıza çıkmaktadır. Bu yeni kalıplarla Arap şiiri toplumun ihtiyaçlarını karşılayacak bir öneme kavuşmuştur.

As a result of the French invasion of Egypt in 1798, the modernization movement, which was initially seen in science and technology, later included literature. In the field of literature, this movement was led by literary schools and groups. One of these schools is the Dîvân Group. Therefore, in this study, the importance of the Dîvân Group, which has been influenced by English literature and made original contributions to Arab poetry, especially the elements that should be included in the form and content of poetry, will be revealed in this study. In adopting an approach as a solution to the backwardness of Arabic literature before the 18th century, some schools and groups believed that development would be achieved with a change they wanted in poetry. Constructed by Abdurrahman Şükrî (1886-1958), Abbâs Mahm Ad Akkâd (1889-1963), İbrâhim Abdülkâdir el- Mâzinî (1889-1949) and known as the British School at first, the Dîvân Group is a Neoclassical movement represented by Mahmud Sâmi al-Bârûdî. It is a group that emerges as a reaction. The founders of the group, as a result of their evaluations of the form of the poem, stated that classical Arabic poetry does not have semantic integrity because each couplet has different meanings, therefore it is necessary to establish an organic-subject unity through contexts that will adapt each couplet of the poem to the whole of the poem. Contrary to those who argue that the meter and rhyme should be abolished completely in poetry, they came to the conclusion that, unlike classical Arabic literature, there should be more than one meter and rhyme in poetry instead of single meter and rhyme. Therefore, the Dîvân Group has entered into the idea of purifying poetry from political and social issues that would alienate it from its original purpose and included the adoption of the romanticism movement among its targets. As a result of the group's evaluation of the content of the poem, they put forward criteria such as emotion, imagination, intuition, and pleasure in order for the literary text written in verse form to be accepted as a poem. As a result, thanks to a school like the Dîvân Group, poetry appears as a means of expressing human emotions in Arabic literature with new modern patterns. With these new patterns, Arabic poetry has gained importance that will meet the needs of society.