Çocukların fiziksel, bilişsel ve psikolojik olarak sağlıklı, yaşadıkları topluma faydalı birer birey olabilmeleri hiç kuşkusuz etkili iletişimin var olduğu, yumuşak ve sevgi dolu bir aile atmosferinde gerçekleşebilir. Ebeveynlerden biri ya da her ikisinin eksik olduğu aile ortamında çocuğun bu durumdan olumsuz etkilenmesi, çocukta davranış problemleri gözlemlenmesi kaçınılmazdır. Ayrıca aile içerisinde yaşanan ve çocuğu ilgilendiren konularda öğretmenin çocuğa yaklaşım biçimi, onunla kurduğu iletişim ve çocuğun yaşadığı problemlerle baş etmede ona verdiği destek oldukça önemlidir. Bu araştırma nitel araştırma yönteminin kullanıldığı betimsel bir çalışmadır. Araştırmada sınıfında tek ebeveynli aileye sahip çocuk bulunan öğretmenlerin bu çocuklara ilişkin görüşleri incelenerek, davranış problemleri ortaya çıkarılmış ve öğretmenlerin karşılaşılan davranış problemleriyle baş etmede hangi uygulamaları yaptıkları ve bu çocuklara ilişkin görüşleri yarı yapılandırılmış mülakat tekniğiyle belirlenmiştir. Çalışma grubu, sınıflarında tek ebeveynli aileye sahip çocuk bulunan 20 okul öncesi öğretmenlerinden oluşmuştur. Elde edilen veriler analiz edilirken betimsel analiz tekniğinden faydalanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre tek ebeveynli aileden gelen çocukların sosyal ortamdan uzaklaştıkları, sürekli korku ve tedirginlik yaşadıkları, kekeleme ve alt ıslatma gibi gerileme davranışları sergiledikleri görülmüştür. Bu problemlere ilişkin öğretmenlerin önerdiği çözüm önerileri ise şu şekilde sıralanmıştır; geride kalan ebeveyn ve çocuk psikolojik olarak desteklenmeli, okul öncesi öğretmenlerine bu davranış problemleriyle baş etme konusunda eğitim verilmeli, boşanma okulları kurulmalı ve mobil rehberlik servisleri hayata geçirilmelidir.