Çalışma, geleneksel, sprint ve pliometrik ısınma protokollerin adolesan kadın voleybolcularda farklı varyasyonlardaki sıçrama performansı üzerindeki etkilerini belirlememek amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya 14-16 yaş arası 17 kadın voleybolcu gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar rastgele 3 gruba ayrılmıştır. Araştırma çapraz desenli tasarımda (cross-over) gerçekleştirilmiştir. Tüm ısınma rutinleri 8’er dakika sürmüştür. Pliometrik ısınmada 5 hareket 2x5 tekrar şeklinde yapılmıştır. Sprint ısınmada ise 10m, 20m, 30 ve 50m sprint koşu olmak üzere farklı tekrarlarda gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların ısınma protokolleri öncesinde ve sonrasında squat sıçrama (SJ) countermovement sıçrama (CMJ) ve vertikal sıçrama (VJ) ölçümleri yapılmıştır. Ölçüm verileri geçerliliği ve güvenirliliği kanıtlanmış mobil bir uygulama ile gerçekleştirilmiş ve kaydedilmiştir. Veriler, tekrarlı ölçümler çift yönlü anova (two-way repeated measures ANOVA, within subject factor, egzersiz 3 x zaman 2) ile analiz edilmiştir Isınma protokollerinin tümünde egzersiz öncesine göre üç sıçrama varyasyonunda istatistiksel olarak anlamlı artışlar olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Fakat protokoller arası ikili karşılaştırmalarda (Bonferroni) istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak, ısınma protokolleri arasında benzer etkiler görülse de üç ısınma protokolünde sıçrama performansını artırmada etkili olduğu gözlenmiştir. Elde ettiğimiz bulgular doğrultusunda antrenör veya sporculara egzersiz öncesi ısınma rutinlerinin çeşitlendirilmesi amacıyla antrenmanların amacına göre tüm ısınma protokollerini farklı antrenman seanslarından önce uygulayabileceği söylenebilir.
The study was conducted to determine the effects of traditional, sprint and plyometric warm-up protocols on different variations of jumping performance in adolescent female volleyball players. 17 female volleyball players between the ages of 14-16 participated in the study voluntarily. Participants were randomly divided into 3 groups. The study was conducted in a cross-over design. All warm-up routines lasted 8 minutes. In the plyometric warm-up, 5 movements were performed as 2x5 repetitions. In the sprint warm-up, 10m, 20m, 30 and 50m sprint runs were performed in different repetitions. Squat jump (SJ), countermovement jump (CMJ) and vertical jump (VJ) measurements were made before and after the warm-up protocols of the participants. The measurement data were performed and recorded with a mobile application with proven validity and reliability. Data were analyzed with repeated measures two-way anova (two-way repeated measures ANOVA, within subject factor, exercise 3 x time 2). It was determined that there were statistically significant increases in three jump variations compared to pre-exercise in all warm-up protocols (p<0.05). However, no statistically significant difference was found in the pairwise comparisons (Bonferroni) between the protocols (p>0.05). As a result, although similar effects were observed between the warm-up protocols, it was observed that all three warm-up protocols were effective in increasing jump performance. In line with our findings, it can be said that coaches or athletes can apply all warm-up protocols before different training sessions according to the purpose of the training in order to diversify their pre-exercise warm-up routines.
