Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, vol.7, no.5, pp.269-282, 2020 (Peer-Reviewed Journal)
The spread of COVID-19 disease has caused severe impacts on labour markets globally. The preliminary evidence suggests that the workers employed in the most affected sectors are more likely to have reduced working hours, stop working or be laid off. Furthermore, the evidence shows that the ratio of workers who work from home has dramatically increased during the crisis. Although, there was only a privileged group of workers worked from home before the epidemic, more workers are obliged to or encouraged to work from home during the pandemic. Nevertheless, it is not possible to work from home for every worker. The governments, on the other hand, take unprecedented measures to mitigate the harmful effects of the COVID-19 crisis on the economy and the labour market. The seven employment supports that are commonly implemented globally are the following: Support for informal or self-employed workers, unemployment benefits, wage subsidies, new working schemes, subsidies for employee sick leave, cap on layoffs and increased labour training subsidies. This paper initially discusses the effect of COVID-19 on employment using recent literature. Second, the article assesses the impact of the pandemic on work by investigating the increasing number of workers working from home. Finally, the paper summarises the employment supports provided to reduce the negative impact of the crisis on the labour force.
COVID-19 hastalığının yayılması, küresel olarak işgücü piyasalarını şiddetli bir biçimde etkilemektedir. Son dönemde yapılan çalışmalara göre, özellikle üretim faaliyetleri krizden yüksek ve orta-yüksek derecede etkilenen sektörlerde istihdam edilenler; işlerini kaybetme, ücretsiz izne çıkarılma, haftalık çalışma saatlerinin düşmesi gibi risklerle karşı karşıya kalmaktadır. Pandemi sırasında yaşanan başka bir gelişme de evden çalışanların oranının artmasıdır. Pandemi öncesi, işgücünden sadece belli bir azınlığın evden çalışması söz konusu iken kriz sonrası evden çalışma teşvik edilmekte veya zorunlu tutulmaktadır. Bununla birlikte her mesleğin ve her işin evden yapılması mümkün olmamaktadır. Devletler ise, bu dönemde daha önce görülmemiş tedbirler alarak COVID-19 krizinin ekonominin geneli ve işgücü piyasası üzerindeki zararlı etkilerini hafifletmeye çalışmaktadırlar. Ülkeden ülkeye farklılaşabilmekle beraber, küresel düzeyde istihdama yönelik olarak alınan tedbirlerin yedi kategoride yoğunlaştığı görülmektedir: Kayıt dışı veya kendi hesabına çalışanlar için destekler, işsizlik yardımları, ücret sübvansiyonları, yeni çalışma düzenlemeleri, hastalık izni için sübvansiyonlar, işten çıkarma sınırlaması ve mesleki eğitim sübvansiyonları. Bu çalışmada ilk olarak COVID-19 pandemisi ile başlayan krizin işgücü ve çalışma üzerindeki etkileri yeni oluşan literatür ışığında özetlenmiştir. Daha sonra pandeminin çalışma üzerindeki etkisi; bu dönemde artan evden çalışma oranları ile kimlerin evden çalışabileceği üzerine son dönemde yapılan araştırmalar kullanılarak özetlenmeye çalışılmıştır. Son olarak çalışmada, COVID-19 krizinin işgücü piyasası üzerindeki zararlı etkilerini hafifletmek amacıyla devletlerin aldıkları olağanüstü istihdam tedbirleri özetlenmiş ve bazı ülkelerdeki tedbirler kıyaslanmıştır.