Sosyal Güvenlik Dergisi, vol.10, no.1, pp.89-106, 2020 (Peer-Reviewed Journal)
This study tests whether co-residence with parents or in-laws affect labour supply of married women. In particular, this study investigates whether grandmothers’ support on childcare and household chores increases the probability of labour market participation of women. To achieve that this paper exploits data from the 2016 Family Structure Survey of Turkey and then runs a micro econometric model. It is the first study to empirically examine the relationship between co-residence and female labour supply in Turkey. The results show that the effect of co-residence on mothers’ labour force participation is positive and significant. They also imply that mothers whose household burden is shared by the other members of the household (particularly by grandmothers) are more likely to work. The results also suggest that mothers who have less household responsibilities may have more time to spend in the labour market. Therefore, family policies which promotes equality of gender in the household such as quality and accessible childcare policies should be supported.
Bu çalışmada, geniş aile yapısının (ebeveynlerle yaşamanın) annelerin işgücü arzı üzerinde etkisi olup olmadığı test edilmektedir. Geleneksel olarak kadınların sorumluluğunda görülen hane içi bakım görevlerinin büyükannelerle paylaşılmasının, kadınların işgücüne katılım olasılıklarını arttırıp arttırmadığı incelenmektedir. Bu amaçla Türkiye İstatistik Kurumu tarafından gerçekleştirilen 2016 yılı Aile Yapısı Araştırması verileri kullanılarak, annelerin işgücüne katılımının bağımlı değişken olduğu bir ekonometrik model tahmin edilmektedir. Bu yönüyle çalışma, aile yapısı ve kadınların işgücüne katılımı arasındaki ilişkiyi Türkiye verisi ile mikro ekonometrik olarak analiz eden ilk çalışma olmaktadır. Analiz sonucunda, geniş aile yapısının annelerin işgücü arzı üzerinde pozitif ve anlamlı bir etkisi olduğu bulunmuştur. Geniş aile yapısı içindeki annelerin, hane içi bakım sorumlulukları konusunda hanedeki diğer üyeler (büyükanneler) tarafından desteklenmelerinin, annelerin işgücüne katılma olasılıklarını arttırdığı görülmektedir. Sonuçlar, hane içi sorumlulukları azalan annelerin, işgücü piyasasında çalışmaya ayırabilecekleri zamanlarının arttığını desteklemektedir. Bu sebeple, özellikle aile içi cinsiyet eşitliğinin sağlanmasına yönelik, kaliteli ve erişilebilir çocuk bakım politikaları gibi aile politikalarının desteklenmesi önerilmektedir.